خاطرات یک نویسنده سرگردان

ربه کا عزیز 
حالت چطور؟
این اولین نامه است که برای تو مینویسم نامه ای که هیچگاه به دست تو نخواهد رسید، نامه ای که تنها در شب های بعد از ساعت ۰۰:۰۰ برایت ارسال می‌شود. 
خوشبختی، ربه کای عزیز، پیش و پیش از هرچیزی یعنی حس شادی و آرامش و بی‌گناهی.
ربه کا عزیز در تمام زندگی کوتاهم چیز های زیادی رو یاد گرفتم زندگی انسان بسیار طولانی است انقدر طولانی که گاهی انسان دلایل زنده بودن و زندگی کردن خود را گم می‌کند شاید برایت عجیب باشد اگر بدانی که انسان ها همه حداقل یک بار به مرگ و پایان این بازی فکر می‌کنند.
زندگی یک بازی با گرافیک بالاست که اگر لحظه ای درنگ کنی و مراقب نباشی خواهی باخت، و بعضی جاها انقدر طولانی می‌شود که دیگر خسته می‌شوی اما برای پایان خوب این بازی ادامه می‌دهی.
زندگی مانند یک کتاب اول فراز و فرود های زیاری دارد آرام شروع می‌شود اما آرام ادامه پیدا نمی‌کند گاهی سخت و پیچیده است گاهی آسان و راحت ولی همیشه پایان میابد.
برای هر کسی زندگی مانند چیزی است که گاهی دوستش دارد گاهی متنفر است، اما از نظر من زندگی یعنی با کوچکترین دلایلی شاد بودن.
ربه ‌کا عزیز باعث تأسف است که بگویم من بار ها از این بازی خسته شدم و خواستم پایانش دهم مانند انبوهی از افراد که به بازی گران بهایشان پایان می‌دهند. تا به حال به جهان پس از مرگ فکر کردی؟اوهوم اگر فکر نکردی زندگی زیبایی داری ربه کای عزیزم، چون کسانی که به مرگ و پس از آن فکر می‌کنند قطعا دیگر زندگی برایشان معنی واقعی اش را ندارد و دنبال زندگی جدیدی هستند.

*پی نوشت: این نامه مال سه سال پیشه...من خیلی فرق کردم و به طور عجیبی...الان...حالم...خوبه...